Floating, Phoenix

Nog een verhaal uit een on-line dagboek

Het was alweer een warme dag toen we gingen ‘dobberen’. Dankzij de tip en de tekst in onze reisdocumenten van America’s Exclusive hadden we snel meer informatie gevonden. De receptie van het Cottonwood Resort legde ons een makkelijke route uit. Advies was zelfs om onze GPS maar thuis te laten.
Bij de VONS sloegen we een grote voorraad drinken in. Goede beslissing bleek later. Toen op weg naar Mesa en naar het startpunt.
Die start konden we moeilijk missen. Een enorm parkeerterrein met een paar grote gebouwen. Er stonden maar enkele tientallen auto’s, maar als dit parkeerterrein vol staat, dan wil je volgens mij niet weten hoe druk het op de rivier is.
Binnen afgerekend en ter plekke waterschoenen gekocht. Hadden we niet aan gedacht, maar bleek later echt nodig op de rotsen van de rivierbodem. In een soort hangar kregen we elk een enorme binnenband. Er was ons gevraagd of we een extra band wilden huren. Dat begrepen we niet, dus nee.

Snel omgekleed en heel dik ingesmeerd. Net klaar en daar kwam de schoolbus aan. Een jongensdroom kwam uit: in een Amerikaanse schoolbus rijden. Niet dat het lekker zit. Keiharde en veel te kleine bankjes, maar wel een oude droom. Alle ramen stonden open of waren er uit, zodat we een soort convertible schoolbus hadden.
We hadden gekozen voor de drie uurs tocht en de bus sjeesde met een vaart langs de rivier. Er zaten nog twee mensen in de bus, die gingen er eerder uit, bij het 1uur punt. Toen de bus stopte voor ons, wees de chauffeur op een opening in de struiken. Daarachter lag de rivier. We gooiden onze band in het water en gingen erin liggen en het dobberen begon.

Wat een super-gave-geweldige-mindbubbeling ervaring. Zo geweldig gaaf! Langzaam in een riviertje naar beneden dobberen, met de enorme cactussen langs de kant, af en toe een stroomversnelling zodat je lekker nat spat. Soms kom je vast te zitten en moet je even uit je band en je losmaken (waterschoenen dus wel echt nodig).

Na een uurtje kwamen we een ander stel tegen uit de buurt van LA. Zij hadden wel een derde band en daarin hing een enorme cooler. Gul werd de inhoud met ons gedeeld en toen dronken we voor het eerst Miller Genuine Draft. Ons leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Dat is ons bier en altijd zullen we aan deze tocht terug denken als we het drinken.
Met z’n vieren werden we langzaamaan wel bang, dat we het uitstap punt hadden gemist. We wisten allemaal nog dat de chauffeur daar iets over had gezegd, maar niemand had zelfs maar een flauw benul wat het was. Overbodige angst, want we kwamen bij een brug waar met drie meter hoge letters “Exit here” op stond met een nog veel grotere pijl. Dat was erg moeilijk te missen.

Enige minpuntje van de dag: ondanks insmeren met factor 50, toch verbrand op mijn oren. Vergeten ook daar te smeren. Maar ja, ik kan niet ontkennen: we waren gewaarschuwd.